Zo’n enkele keer is er een TV-commercial die mij aan het lachen maakt. Je kent hem vast wel. Die directeur van Klaverblad Verzekeringen die met zijn vingers langs de keuzeknoppen op de nieuwe koffiemachine gaat: “Ta, ta, ta, ta, hm… hè?” Zijn collega loopt langs en vraagt: “Wat zoek je?”, waarop het wanhopige antwoord luidt: “Gewoon… KOFFIE!” Die wanhopige toon waarop dat wordt gezegd, geweldig! Dat zoiets gewoons als koffie niet is te vinden op de nieuwste generatie koffiemachines…
Hetzelfde geldt in onze huidige vrije markteconomische samenleving. Als ik jonge veertigers en rijpe vijftigers tegenkom, die wanhopig met hun teveel aan vrije tijd worstelen en dan aan hen vraag: “Wat zoek je?” dan is het voor de hand liggende wanhopige antwoord: “Gewoon… WERK!”.
Even voor de goede orde: betaald werk! Goed betaald werk. Goed werk. Vrije tijd lijkt wel erg prettig, maar het kost geld. In je vrije tijd consumeer je wat je tijdens producerende uren verdient. Een mooie dagbalans lijkt acht uren werken (produceren), acht uren consumeren op een of andere wijze en acht uren slapen. Zo ongeveer dan. De geest (ratio), het gevoel (emotie), het lichaam en zingeving kunnen dan in balans komen. Het goede leven. Gewoon… WERK!
Als het betaalde werk goed is, dan geeft dat voldoening. Vertel me wat je doet en ik vertel je wie je bent. In dit gelukkigste land ter wereld blijken toch steeds meer mensen zich luidruchtig en soms ronduit beledigend en onbeschoft af te zetten tegen de elite in het algemeen en directeuren van banken, van pensioenverzekeraars, van woningcorporaties en van zorgverzekeraars en tegen gemeenteraadsleden, kamerleden, ministers en wethouders in het bijzonder. En ook tegen mensen die hen juist aan goed, betaald werk willen helpen: vertegenwoordigers van het UWV, uitzendbureaus, werving- en selectiebureaus. Maar zelfs ook tegen hulp- en zorgverleners: ambulance- en brandweerpersoneel, buschauffeurs en verpleegsters. Waar komt deze diepe weerzin tegen “het establishment” vandaan? Gewoon… het ontbreken van WERK!
Mind the Gap
Als de “knows” (de elite) niet actief en bewust luisteren naar de “no knows” dan kunnen er dramatische dingen gebeuren. Uit het niet zo verre verleden weten we dat als de vermogenden en welgestelden (de “haves”) niet luisteren naar werkzoekenden (de “havenots”) – denk weer even aan die jonge veertigers en rijpe vijftigers én die toenemende groep van zeer ervaren zestigers die zelden ziek zijn en een weelde aan expertise met zich meedragen – dan kunnen er revolutionaire dingen gebeuren. Dus zorg gewoon voor… WERK!
Bezuinigingsbeleid
De voortdurende bezuinigingspolitiek werkt verstikkend. Deze politiek werd in 2010 hartstochtelijk ingezet door CDA-minister Jan-Kees de Jager, minister van Financiën in het eerste kabinet onder leiding van Mark Rutte (VVD) en gedoogd door Geert Wilders (PVV). Na de financiële crisis van 2008 en het noodzakelijk geachte redden van de zogenoemde systeembanken ABNAMRO, ING-bank en later ook SNS-bank leek voor sommige, vooral monetaire economen bezuinigen (austerity) de enig juiste weg. Staatsschuld terug naar een arbitrair overeengekomen niveau of lager en het tekort op de lopende begroting niet verder laten oplopen dan 3%, liefst terug naar 0%. Dat de hierop volgende economische crisis mede zijn oorzaak vindt in dit beleid wordt terzijde geschoven en de werkloosheid loopt dan ook op. Het volk heeft geen boodschap aan deze academische exercities. Wat wil het volk dan wel? Gewoon… WERK!
Partij van de … Arbeid?
In 2012 gaat Rutte verder met de Partij van de Arbeid omdat Geert Wilders verdere bezuinigingen niet ziet zitten. Wat hij wel zit zitten, blijft vooralsnog een raadsel, want met het verbannen van hoofddoeken creëer je ook geen werk. Rutte-II dus verder met de Partij van de … gewoon: Arbeid! Maar dat blijkt ijdele hoop. Omdat deze generatie socialisten als de dood is om als geldsmijters te worden weggezet, continueert zij in de persoon van Jeroen Dijsselbloem het monetaristische bezuinigingsbeleid. Herinner je je deze nog: “Sinterklaas bestaat. Daar zit íe achter de tafel”, waarbij Wiegel (VVD) in 1972 wees naar de PvdA-leider Joop den Uijl. Dat zal hen nooit weer gebeuren. Dus blijven wij snakken naar gewoon… WERK!
Het gaat hier om een drietal artikelen, waarvan de delen twee en drie morgen respectievelijk overmorgen gepubliceerd zullen worden: “Wordt vervolgd”.