Dit is de achtste in een serie van tien blogs die gaat over inclusief leiderschap. Daarbij ligt de focus op genderdiversiteit. Niets weerhoudt de lezer om dit uit te breiden naar elk ander aspect van diversiteit.
De vraag is of je wilt dat vrouwen zich aanpassen aan onze huidige dominant masculiene organisaties of dat onze CEO nu besluit om de organisatie aan te passen aan alle mensen die er werken: een inclusieve organisatie onder inclusief leiderschap.
CEO, it’s your call to fix either the women, or the system!
Een leider die nog onbewust van zijn mannelijke exclusiviteit geniet, werkt het liefst alleen (“in silo”[1]), vertrouwt anderen niet en negeert afwijkende standpunten. Hij creëert voor de vorm projectteams, maar voltooit 90 procent van het werk in zijn eentje. Herkenbaar?
Een leider die zich inmiddels bewust is van zijn mannelijke exclusiviteit, werkt en overlegt met vrouwelijke medewerkers en multifunctionele teams wanneer dit door anderen wordt gevraagd.
De leider die bewust diversiteit én inclusie nastreeft, identificeert gemeenschappelijke doelen en maakt het tot zijn missie om de verbinding te zoeken met vrouwelijke medewerkers. Hij betrekt actief vrouwelijke medewerkers bij vergaderingen en in projectteams. Hij bouwt aan samenwerkingsverbanden met vrouwelijke medewerkers in de hele organisatie.
Fiftyfifty
In mijn boek Fiftyfifty beschrijf ik in hoofdstuk 8 onder de titel “Het management-developmentprogramma herzien” hoe het vinden van de balans tussen mannelijke en vrouwelijke stijlen van leidinggeven bijdraagt aan een inclusieve organisatie. Het een is niet beter dan het ander; diversiteit creëert een fantastische synergie. Merkbaar tot in de “bottom line”.
In hoofdstuk 9 onder de titel “Vrouwen en mannen coachen” besteed ik veel aandacht aan de eigen profilering en zichtbaarheid, aan zelfreflectie en zelfinzicht om je eigen kracht als inclusief leider te leren kennen en toe te passen.
Deze blog is een zeer vrije bewerking van een artikel in Harvard Business Review.
[1] “In silo werken” refereert aan mensen die weliswaar hetzelfde doel nastreven, vaak in elkaars onmiddellijke nabijheid, maar zij delen geen informatie met elkaar – deze mensen praten niet met andere mensen. Deze manier van werken leidt onvermijdelijk tot verspilde tijd en kosten, om nog maar te zwijgen over de gemiste kansen.